فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از مقاله  :

دانلود مقاله تدوين سياست های بهينه بهره برداری از سد شهيد عباسپور در شرايط سيلابی

چکيده

در حال حاضر بهره­برداری از اکثر سدهای مخزنی کشور در شرايط سيلابی به صورت تجربی می­باشد و عملاً دستورالعمل مدونی برای تعيين ميزان خروجی در زمان وقوع سيلاب خصوصاً در حوزه­های فاقد سيستم هشدار و پيش­بينی سيلاب وجود ندارد. در اين مقاله سعی شده است با توجه به سابقه سيلاب­های به وقوع پيوسته در سيستم رودخانه- مخزن کارون، بهينه­سازی بهره­برداری از سد شهيد عباسپور به نوعی صورت گيرد که ميزان تجاوز دبی خروجی از دبی سالم رودخانه پايين­دست حداقل شود. به منظور بهينه­سازی اين سيستم از مدل الگوريتم ژنتيک که به همين منظور تدوين شده، استفاده شده است. خروجی بهينه تدوين شده توسط مدل با استفاده از روش K- نزديکترين همسايه (K-NN) جهت تدوين سياست­های بهره­برداری در زمان سيلاب استفاده شده که نتايج شبيه­سازی عملکرد مخزن در چند سيلاب مهم به وقوع پيوسته در سال­های اخير نشانگر کارايی اين سياست­ها بوده است.

واژه­های کليدی: بهينه­سازی، الگوريتم ژنتيک، کنترل سيلاب، الگوريتم K- نزديکترين همسايه (K-NN).

مقدمه

اکثر مدل­های بهينه­سازی بهره­برداری از مخزن که تاکنون توسعه داده شده­اند، برای بهره­برداری در مقياس ماهانه و يا فصلی مناسب بوده و قادر به در نظر گرفتن تغييرات قابل توجه ورودی در بازه­های زمانی کوتاه­مدت سيلابی نمی­باشند. سياست­های بهره­برداری نيز که در قالب اين مدل­ها تدوين می­شوند، اعم از استاتيک يا ديناميک، از کارايی قابل قبولی در مديريت سيلاب در مخزن برخوردار نيستند.علاوه بر موارد فوق، ماهيت کوتاه­مدت و ساعتی مديريت بهره­برداری از مخزن در شرايط سيلابی، استفاده از روش­های کلاسيک بهينه­سازی نظير برنامه­ريزی پويا را عملاً با مشکلات زيادی مواجه می­کند. دليل اين امر، تغييرات کم حجم ذخيره مخزندر مقياس ساعتی و ضرورت افزايش قابل توجه تعداد مجزاسازی حجم مخزن می­باشد که روش­هايی نظير برنامه­ريزی پويا را با مشکلات ابعادی مواجه می­سازد.

به منظور تدوين مدلی که در شرايط ذکر شده فوق دارای زمان اجرای قابل قبولی باشد، در اين تحقيق از الگوريتم ژنتيک استفاده شده است. تعداد منابعی که بيانگر کاربرد اين ابزار برای مسائل مربوط به منابع آب باشند، زياد نيستند و همان­طور که در مقالهWardlaw and Sharif (1999)  آمده است، الگوريتم ژنتيک تا کنون کاربرد بسيار کمی در بهينه­سازی سيستم­های رودخانه- مخزن داشته است. East and Hall (1994)، Fahmy et al. (1994)  و Chang. et al. (2004)  از آن دسته افرادی هستند که از الگوريتم ژنتيک برای مسائل بهينه­سازی بهره­برداری از مخازن استفاده کرده­اند، هرچند که اغلب اين موارد به بهره­برداری در مقياس ماهانه می­پردازند. در سال­های اخير چندين نمونه کاربرد اين روش در مديريت بهره­برداری از منابع آب در ايران نيز صورت گرفته است که از آن جمله می­توان به کراچيان (1383) و حسينی (1384) اشاره کرد که اين موارد نيز معطوف به بهره­برداری ساعتی نبوده­اند.